Over enkele dagen zal een van de beste sport bestuurders ooit terugtreden als voorzitter van het IOC. Jacques Rogge, dokter, graaf… maar de enige eretitel die hij zichzelf zou toedichten is die van Flandrien zoals blijkt uit onderstaande video, tevens een van de betere interviews van de Nederlandse sportjournalist en tegenpool van Rogge, Mart Smeets.
“Omdat mijn persoon niet belangrijk is. Het is wat ik vertegenwoordig dat belangrijk is” legt Rogge de essentie uit van de rol van een bestuurder in de sport. Smeets kan zijn onbegrip nauwelijks verhullen: “Nou… nou…” 😉
Een stille, noeste, harde werker die topsport (3x Olympiër in de zeilsport en speler van de nationale ploeg rugby) en studie perfect wist te verzoenen wat hem een mooie carriere na de sport als chirug opleverde. Toch bleef ook de wereld van de sport lonken en via de nationale bonden vond hij zijn weg naar het IOC waar hij op 59jarige leeftijd die niet altijd onbesproken figuur van Juan Antonio Samaranch opvolgde. Een positie die hem rangschikt bij de top 100 van meest invloedrijke mensen… ter wereld…
Deze bescheiden maar, vergis je niet, ook zeer ambitieuse Vlaming/Belg zette het werk van Samaranch voort op onder andere het vlak van de financiële gezondmaking van het IOC. Maar hij werkte ook hard aan de strijd tegen doping en corruptie. De eerste een bedreiging van de integriteit van de sport(ers) zelf, de tweede een hardnekkig kwaad achter de schermen. Beide zullen nooit volledig uitgeroeid worden maar hij leverde goed werk in het bestrijden van deze ziektes.
Bij de erkenning van zijn bijdrage door de Belgische koning en regering, de verheffing in de adelstand tot graaf, koos hij de wapenspreuk “Nil volentibus arduum” (vrij vertaald naar “niets is moeilijk als je maar wil”). Mijn indruk? Goede keuze… Persoonsverheerlijking ligt niet in mijn aard, maar bij het nakende afscheid van deze grote mijnheer voel ik toch de behoefte mijn respect te betuigen voor de prestaties van deze man, in mijn ogen de ideale sport bestuurder!
Over enkele dagen zullen we zijn opvolger kennen. De kanshebbers zijn de Duitser Thomas Bach, de Puerto Ricaan Richard Carrion, de Singaporees Ng Ser Miang, Denis Oswald uit Zwitserland, Sergei Bubka uit Oekraïne (jawel die polsstokspringer) en Wu Ching-Kuo uit Taiwan. In juli hebben zij officieel hun plannen mogen uitleggen aan de leden van het IOC, ook deze laatste dagen zal de lobby zijn werk ook nog doen maar op 10 september zullen wij weten wie de zware taak zal krijgen Jacques Rogge te mogen opvolgen. Rogge zelf gaf aan geen revolutie te verwachten wie ook zijn opvolger zou worden, maar een voortzetting van de weg die werd ingeslagen onder Samaranch en zijn eigen bewind. Ik ben benieuwd… Hoe dan ook, vanaf volgende week zal Rogge verdiend meer mogen gaan genieten van “de stilte”.
Ik snap dat de aandacht van de sporters zelf veel meer gericht zal zijn op de aankondiging enkele dagen ervoor, overmorgen om precies te zijn. Als de stad bekend wordt die de Spelen van 2020 zal mogen organiseren: Tokio, Madrid of Istanbul. Ik denk echter dat de verkiezing enkele dagen later minstens even belangrijk, zo niet belangrijker, zal zijn voor de sport. Enigszins in de schaduw van dit alles werd nog voor de Spelen van London een nieuwe Belg benoemd tot IOC lid en gelukkig voor mijn sport was dat iemand die de hockeysport in zijn hart draagt: Pierre-Olivier Beckers (ex CEO Delhaize Group en huidig voorzitter van het Belgisch Olympisch Comité).
Want dat zal mijn sport hockey vooral nodig hebben om te overleven als Olympische sport na 2020, de steun van IOC leden!