Ik zit er al enkele dagen op te tobben: hoe kan ik de uitdrukking in hun ogen omschrijven? Weifelend tussen teleurstelling, verontwaardiging en ronduit sprakeloosheid geraak ik er toch nog niet uit. Want het was meer dan dat.
Dinsdagavond, hockeytraining voor de twee boys. Vertrekken in het donker, spelen op een hel verlicht veld en thuiskomen met fonkelende ogen. Een warme schotel staat op hen te wachten en twee hongerige binken spelen wolfsgewijs hun maaltijd naar binnen. Een warme douche laat ze helemaal smachten naar knus relaxen in de zetel. Met hockey op het menu. Althans, dat idee had zich blijkbaar hardnekkig tussen hun twee oren genesteld.
Verwonderlijk? Eigenlijk niet. Als die-hard spelers en daarnaast liefhebbers van onze Red Lions volgen ze natuurlijk de nieuwtjes rond de ploeg. En hoewel ondergetekende vader-lief ten huize wel eens schuldig durft pleiten aan het verspreiden van enige ruchtbaarheid omtrent de sport, houden ze zelf toch ook wel met een scheef oog de actualiteit in de gaten. Zo ook de oefenwedstrijd van onze Lions tegen Nederland. Op dinsdagavond. Net wanneer de Rode Duivels tegen Japan een oefenwedstrijd spelen.
Groot was dan ook hun verontwaardiging toen ik hen jammer genoeg en met enige pathos in mijn stem de boodschap meegaf dat de hockeywedstrijd niet werd uitgezonden. ‘Ja ja’ werd mijn mededeling honend weg gegrijnsd, ‘en nu serieus pap, op welke zender?’. Om dan aan mijn ongetwijfeld ernstige uitdrukking te merken dat ik ze niet in de luren aan het leggen was. Een discussie trok zichzelf meteen op gang: ‘waarom wordt voetbal dan altijd uitgezonden?’. ‘Zijn sportjournalisten niet geïnteresseerd in hockey?’ . En nog een hele resem van dat soort ingewikkelde vraagstukken.
Om dan aan de suggestieronde te beginnen: ‘nu, dan schrijf je toch gewoon een brief aan al die journalisten dat ze eens een wedstrijd moeten bijwonen!’. ‘Eens ze één wedstrijd gezien hebben, zullen ze toch willen blijven terugkomen!’. En zo gingen ze nog wel een tijdje door, het eerste kwartier van België-Japan was ondertussen gepasseerd.
Laatste vragenronde: wat houdt die sportreportagemakers tegen om live-wedstrijden aan het grote publiek voor te schotelen? Samen dachten we even terug aan die fantastische wedstrijden die Sporza ons aanbood tijdens het EK Hockey te Boom, we kunnen ze zelfs nog herbekijken, onze digicorder staat er vol van. En toen kwam dé ingeving natuurlijk: die bal he! Die is klein, en wit! Zelfs op een groot televisiescherm is het soms lastig om het razendsnelle spelletje te volgen. Laten we er maar een fluo-oranje bal van maken… . De teleurstelling in hun ogen maakt plaats voor een sprankeltje hoop op met hockey gevulde avonden.
Woensdagavond, workshop op de club voor jeugdtrainers en coaches. Enkele enthousiaste jeugdcommissieleden boksten een leuke avond in elkaar, mét praktijkoefeningen. Super interessant en leerrijk. De praktijk vindt plaats op het veld, hondenweer of niet. Maar na enkele oefeningen duikt toch een probleempje op: een halve sneeuwstorm bedekt in een mum van tijd veld, mutsen en jassen. Een mooi sneeuwlandschap, dat wel, maar lastig om op te spelen, met een witte bal…
.