Chris Vercammen is niet meer… Vanochtend belde mijn zoon Sander met dit slechte nieuws en na een dag vol met andere zaken, want het leven gaat zoals steeds weer door, voelde ik toch de behoefte even in de pen te kruipen. Ik schreef al eens eerder columns zoals “Succes heeft vele vaders” over de bijdrage van diverse mensen als Chris aan de evolutie die onze hockeysport meemaakte. Chris Vercammen zal voor velen geen naam zijn die een belletje doet rinkelen. Bij andere komt er spontaan een glimlach op het gezicht bij het horen van deze naam.
Chris was eind jaren ’90 een vader van twee jonge hockeyers met een groot hart voor de sport, topsport! Hij was als enthousiaste papa-coach met het team van zijn oudste zoon Wim aan de slag gegaan bij hun hockey club in Temse. Niet echt een club bekend als leverancier van topspelers, maar Chris had een visie en vooral een karakterke… en bouwde er een opvallend team. Toen deze jongens de stap zouden maken van een half veld naar het hele veld klopte hij ook bij de bond aan met zijn plan om op basis van discipline, hard werk en veel aandacht voor basis techniek te gaan bouwen aan een toekomstig nationaal team met jongens van toen 11 jaar oud, geboren in 1988. De bond gaf toestemming. Waarschijnlijk om van zijn gezaag af te zijn, want als Chris iets in zijn kop had…. 😉
Hij selecteerde een grote groep talenten van clubs, ongeacht reputatie of historiek, over het hele land en ging gefinancierd door de ouders van deze jonge talenten met hen aan de slag. Iedere schoolvakantie opnieuw met veel enthousiasme en zijn geheel eigen mix van hard werken, veel discipline en aandacht voor de basis techniek wakkerde hij een topsport mentaliteit aan bij deze jongens. Hij haalde er grote trainers uit het buitenland bij om zijn visie te kaderen en bouwde gestaag aan zijn team. Deze jongens vormden de basis van het latere U16 team dat in Engeland voor de eerste keer een EK titel wist binnen te halen waardoor de officials bij het BOIC ook doorkregen dat hockey een interessante sport was om in te investeren.
Chris was een kleurrijk figuur die niet direct paste bij het conservatieve hockey wereldje maar daar had hij lak aan. Hij had een visie en zou die tot uitvoering brengen… Daarbij heeft hij vorm gegeven aan diverse jongens die vandaag zowel bij diverse clubs als nationale ploegen hoge toppen scheren. Mijn eigen zoon Sander heeft veel te danken aan de basis gelegd door onder andere Chris Vercammen. Op Sander zijn palmares staan ondertussen een Olympische zilveren medaille, WK zilver, goud in de World League en goud op het EK met de Nederlandse nationale ploeg. Naast landstitels met zijn club in zowel België als Nederland en goud in de meest recent EHL. Chris heeft daar meer dan zijn steentje toe bijgedragen… Ik ben zeker dat ook jongens als John-John Dohmen, Elliot Van Strydonck, Jeffrey Thys, Thomas Briels om maar een paar van de huidige Red Lions te noemen ook zullen aangeven dat Chris veel voor hen betekende in hun ontwikkeling tot de spelers die ze vandaag zijn.
Ook later had Chris een rol bij de uitbouw van wat we vandaag in het Belgische hockey kennen als het Be Gold programma voor jonge talenten en ook daar wist hij bij diverse mensen de juiste snaar te raken. Niet eenvoudig, want zoals gezegd was Chris een apart figuur met een geheel eigen vocabulaire, eigen inzichten en niet bepaald op zijn mond gevallen. Maar hij was consequent, recht door zee en open in zijn communicatie en dat zijn bewonderenswaardige eigenschappen.
Chris is er vandaag niet meer en dat zal met name zijn naaste familie moeten verwerken. Maar Chris heeft in mijn ogen de bal aan het rollen gebracht voor het succes dat we vandaag kennen in onze hockeysport in België en dat is een erfenis om trots op te zijn…